รักเหมือนสายลม

ลมหนาวโบย โชยมา พาใจชื่น
เย็นระรื่น ชื่นอุรา พาสุขสานต์
ดูสนแนว เป็นแถวทิว พลิ้วลมผ่าน
ไกวกิ่งก้าน สะท้านลม พรมพริ้วใบ

เหมือนแรกรัก มักหวาน ดูฉ่ำชื่น
ทุกค่ำคืน เริงรื่น ชื่นสดใส
แล้วกลับจาง อ้างว้าง เหินห่างไป
ต้องตรอมใจ ไหวหวั่น กระซ่านเซ็น

เมื่อยามตรึก นึกถึง จึงแสนเศร้า
มีใครเล่า จะเข้าใจ ใครจะเห็น
รักของเรา เปลี่ยนไป เป็นไฟเย็น
เหมือนหัวใจ ไหวเอน เบนตามลม